अमित संग्रौला

म त भन्छु ध्यान गर आनन्दमा रहेर बस खुब मस्ती गर ! सृष्टिको फुल सँग मुस्काउ आफ्नो स्वभाव नेचुरल बनाउँदै

म फुलमा रमाउँछु पातमा पनि रमाउँछु तिमीलाई देखेर सारा भुल्छु हो म कस्तो कस्तो छु तिमीलाई देखेर कविता लेख्छु गीत

झिलीमिली बत्ति बलेको कस्तो राम्रो देखिएको सयपत्री र मखमली ढकमक फुलेर प्रकृतिलाई कति सुन्दरता बढाएको छ कस्तो राम्रो मौसम कस्तो

माईखोलाको किनारमा बसेर शान्तिको गीत गाउँदैछु एउटा नवीन क्रान्ति आवाज बोल्दैछु यहाँनेर पवित्र क्रान्ति उद्घोष गर्दैछु कयौंपटक शान्तिको लागि परेवाहरु

आमा म क्रान्ति गर्नेछु अब बन्दुक बोकेर होइन कलम बोकेर क्रान्ति गर्नेछु आमाको मुहारमा हाँसो ल्याउने छु धेरै भयो आमाको

जीत होस् सपनाहरुको निराशाको हार होस् जीवनको क्रूरतामाथि, दरिलो प्रहार होस् चम्किलो वातावरणमा, फूलको सुवास होस् शोकको दुनियाँ हटोस्, भ्रष्टताको

महसुस गरेर हेर्छु मेरो यही आत्माभित्र म कति आनन्दित हुन्छु प्रफुल्ल हुँदै आत्माको नजिक पुग्छु सक्तिन कहिल्यै क्रोधमा गर्न काम

जब म ध्यानमा हुन्छु लाग्छ अध्यारो होइन चारैतिर प्रकाशमय र ज्ञानमय छ फुल फुलिरहेको छ प्रकृतिमा बास्ना दिइ रहेको छ

‘जहाँ नारीको‌ पूजा हुन्छ त्यहाँ दे‌वता र‌माउने‌ गर्दछन्’ यो‌ भावार्थलाई पुष्टि गर्न हाम्रा वे‌द, पुराण लगायतका धर्मग्रन्थ कही“ चुके‌का छै‌नन्